Şu anki ruh halim: bir bulutun önünü kapattığı Ay gibi.. Çok iyi gizlendiğimi sanıyorum fakat herkesin benim orada olduğumu biliyor..

    Kafam çok karışık bu aralar.. Neye elimi atsam eksikmiş gibi.. halbuki bir yandan da hepsi çoktan bitmişte görmüyormuşum gibi..  Bu içimdeki çoğu belirsizlik beni öldürecek sanırım bir gün. İnsanlara neden güvenmememi algılıyorum.. Genede bu kadar aptal olamazlar diyorum. Bu kadar kör olamazlar.. Bu kadar görmemezlikten gelemezler. Sonunda diyorum ki onlar gibi olayım bende sonra diyorum onlardan ne farkın kalacak? Tekrar kendin gibi olabilecekmisin? Tamam bir uyuşturucu gibi bu durum ama o kadar kolay kurtulabilecekmisin?... Sonra susuyorum ve uyuyorum..

   Sonrasını ben size söyleyeyim zaman çabuk geçsin diye uyuyoruz.
Her gece gökyüzündeki aya gözlerimizi dikip bir mucize bekliyoruz..
Bekkliyoruz ama.. hiçbir şey yapmıyoruz be gençlik..
   Şu anki ruh halim bir bulutun önünü kapattığı  Ay gibi.... Çok iyi gizlendiğimi sanıyorum fakat herkesin benim orada olduğumu biliyor..
      Hissettiğim şeyi tarif edemem belki ama.. Kendimi tuhaf hissediyorum işte.... Kaybolmuş.... Ama bulunmasına gerek kalmamış birisi gibi.....Yine de bunu dert etmiyorum..Çünkü orası her neresiyse.. Kalmak istiyorum..