14 Ağustos 2015 Cuma

İnsanlar hep söz verirler.. Peki ya sonrası?

     İnsanlar hep söz verirler.. Hep söz verirmiş gibi konuşurlar ve bizde onları söz verdiklerini düşünerek hareket ederiz. savunduğumuz tek an söz vermiştin konusunu savunmaktır. Halbuki kişi size böyle bir şey dememiştir. Sadece siz öyle sanmışsınızdır. Sanmalarınız hüzünlenmenize sebep olmuştur. Sonrada amann insanlar hep böyle dersiniz. Sonra kafanızda bir şey dönmeye başlar.. onca vicdanınıza rağmen nasıl olurda öfkesine yenilip nalet biri olup çıkarım? Sonra başlarsınız her gece : bu gece diğerlerinden ayrı demeye.. Halbuki hep aynı gecedir sadece zaman geçmiştir. Ruhsal dengesizliğinizi atlatıyorsunuzdur. Sinirinize
öfkenize hüznünüze yukardan bakıyorsunuzdur. Halbuki hep aynı gecedir.. hep aynı benliktir.. Sadece bakış açınızı değiştirerek bakmaya başlamışsınızdır. Çünkü bu durum zaten sizin temelinizdedir. Peki neden o öfke anlarında bilincimiz kapanıyor? İnanın bende bilmiyorum. Belkide buna hormonal dengesizlik diyin... yada geçmişteki travmalarınızın tetiklenmesiyle birlikte gelen gerçekleri görememe sanın.. tek bildiğim zihininizin açık tutulmasını sağlamanız.. belki arada kendinize çimdik atabilirsiniz. en azından hala bulunduğunuz noktada ve hala yaşıyor olup nefes aldığınızı  hatırlatabilirsiniz kendinize. Tabiki.. o kendiniz.. hala kendiniz iseniz..

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder