Hope Butterfly adlı takipcimizin kendi bloğunda benim isteğim üzerinde yayınladığı yazısı..
İÇİMDEKİ " BEN "
da eksik çok fazla parça var yaşanamamış çocukluğum gibi , ve hayal defterimde üstü çizilmeden hayal kalan yapamadığım çok şey var.. Çoğu içinde yaşamaya çalışırken hayatı ben çoğu zaman seyircisi oldum dışarıda koşuşturan çocukların , yoldan geçen renk renk bisikletlerin , uçurulan uçurtmaların , içinde yuvarlanılan ellerinde top halini alan karın ve benim hiç öğrenemediğim yaşanan aşkların ; ama yinede hiç isyan etmedim onların sağ sola savurdukları belkide unuttukları güzellikleri biriktirdim içimde , çoğunun kıymetini bilmediği zamanın ne kadar değerli olduğunu anladım mesela , boşuna demiyorum ya ben " Hayat bana engel koyma , o engelleri aşarım senide paşa paşa yaşarım " diye.. Anlayacağınız hayat ne bir yarış nede bir şeyi kovalamak hayat sadece bakmak ile görmek arasında ki fark baktığını ne kadar görebilirsen o kadar mutlusun ve bir o kadar da güçlüsün dür hayata karşı , hayat dediğin pamuk şekeri değil ki her zaman tatlı olsun biraz tatlı biraz acı olacak ki kendini yenileye bilesin , mutluluk dediğinde öyle kovalanmaz ki arkadaş baktığın her şeyde bir tutam mutluluk bulabilir insan ve biriktirirsin içinde o küçücük mutluluk içinde öyle kocaman olur ki ne zaman ihtiyaç duysan içinden alırsın bir tutam oluverir yüzünde küçük bir tebessüm.. Ruhum bu aralar bedenimden ayrı olsa da ben " MUTLU " bir kızım ve " Benim hala bir tutam UMUDUM var pamuk şeker tadında.. " :)
Orjinal yer için: http://hopebutterflyy.blogspot.com.tr/2015/09/icimdeki-ben_2.html
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder