Neden, bir kişi insanları sevmediğini iddia edebilir ?

      Neden insanları sevmediğini iddia edebilir ki bir kişi?
   Biliyorsunuz ki hayatta nedensiz hiç bir şey yoktur. Elbetteki sevmek istememesi yada sevmeyi red etmesi için bir nedeni vardır o kişinin. Yinede her tanıdığınız insanı objektif ve başkasıyla kıyaslamadan değerlendirmek gerektiğine inananlardanım. Öncekiler gibidir buda diyip hemen infaz etmemek lazım. Belkide her seferinde buda diğerleri gibi çıktı.. Yada ben baştan : çoktan olmayacağını düşünmüştüm diyerek bitiriyoruz insanlarla olan ilişkilerimizi. Yada bir kısmımız ne olduğunu bile anlamıyor. (kendinin ve çevresinin farkında olmayan grup)
   Hep böylesi beni bulur der bir kısmı..

     Peki ya siz hep aynı tür insan modeli seçiyorsanız?

   Hep aynı insan tarzı seçiyorsanız.. Sanırım kendinize en yakın insanlarla donatıyorsunuz çevrenizi.. yada.. 'Bir psikiyatristin Gizli Defteri' kitabında yer aldığı gibi.: 'kişi kendini o kadar önemsiz biri sanar ki etrafındaki insanlarıda kendine değer vermeyecek tarzda insanlarla donatır.' (tabi tam böyle bire bir değildi cümle alıntı yapamamış olabilirim. ama ana fikir budur.) Aslında baktığımızda bir çok olasılık olabilir bu tarz. Peki bu durumu nasıl anlayabiliriz derseniz.. Bence bir uzmandan yardım alarak,  sorunu bulmak oldukca sağlıklı olacaktır.
  Çeşit çeşit insanlarla takılıyor olabilirsiniz. Hepsi birbirinden farklı olabilir fakat daha yakın bulduğunuz insanlara baktığınızda eminimki aralarında bir çok ortak yön olacaktır. Peki neden farklı insanlarıda kendimize yakın tutmuyoruz. Bilemem. Belkide bu bir güven duygusu.. bir farklı durum işte. Belli bir model oluyor hep aklımızın bir köşesinde..
   Kendinizin zor bir insan olarak düşünüp, 'artık benimle uğraşan insanlar yerini uğraşmayan kişiler olarak değişti' diye düşünebilirsiniz. Peki ya siz uğraşıp uğraşıp sizden bişi olmadığını düşünüp sizin için çabalamayan insanlarla çevreliyorsanız fark etmeden çevrenizi?.. Bilemiyorum :) İnsanlar.. bilinç altları çok farklı çalışıyor.. Sizi korumaya odaklı fakat bu kadar şeytani düşünce için baya yoğun bir enerji gerekiyor ki, onada sahip. Bu durum biraz korkutucu sanki :)

    Yaşadığınız travmalar sonucu bu tür kapatmalarda bulunmak oldukca normal geliyor bana. Sonuçta buda bir savunma şekli.. Nasıl ki bir olay karşısında : tepkisiz, çok tepkili, sessiz,  gülmek, ağlamak vs gibi tepkiler bir ifade şekli ise.. Buda bilinç altınızın bir tepkisi. Olumsuz bir düşüncedeyseniz. Bence bir düşünün. Acaba buna ne neden oldu? Kendime gelmem için ne yapabilirim? Gerçekten doğru olan bir duygudamıyım? İnsanlara olan davranışımda doğru olanımı yapıyorum? Bu asıl ben miyim?
  Kesinlikle buna yanlış bile olsa evet diyeceksiniz. Doğru olanı yapıyorum. Ama sizin baktığınız açıdan doğru olan :) Peki ya gerçek bir başka açı var ise?