Kitapta diyorki: 'Gün ilerledikçe depresyondaki kişiler kendilerini nasıl hisseder? Daha iyi olma eğilimindedirler. Neden biliyor musun? Çünkü gerçekliği daha iyi hissetmeye başlarlar. Gerçeklik , onların inançlarının içine sızmaya başlar.'
Kesinlikle... Aldığım bir travma dersindede değinilen konu buydu. Depresyon geçirmiş bir kişi sonuçta bildiğimiz belli semptomları gösterecek: Canı bir şey yapmak istemez, Bir yere gitmek istemez, Oturduğu yerde bile sıkılır kendini müziklere vurabilir, Fazla konuşmaz, yanınızdadır fakat başka yerdedir ruhu vs gibi bir çok şey olabilir. Tabiki DSM 5 e göre belli belirtiler gösteriyor ise kişi depresyondadır teşhisi konuluyor. Tabi benim verdiğim belirtiler kendi gözlemlerimin karışımı.Peki sadece depresyonlu olanlar mı bunu görüyor?.. Depresyon temeline indiğimizde kişi hangi duygudadır?
Bir acı konumu.. Bir acı duygusu hissediliyor. İşte bu acıdan sonra kişinin dünyaya bakış açısı daha gerçekci oluyor. Daha bir farkına varıyor çevresinin. Demekki temel , bir acı hissetme. Tabi burada depresyon ile iyi bir acı hissediliyor. Kişi yalnız kalıyor düşünüyor.. Belkide çoğu düşünmüyor. (Şimdiki nesilde. ) Bu yüzdende daha gerçekci yaşamaya başlıyorlar dünyalarını. Fakat sanıyorumki.. o kısmı atlattıklarından sonra eski konumlarına biraz yakınlaşıyorlar ve gerçeklikten gene uzaklaşabiliyorlar. Sonra tekrar bir acıda gene aynı.. Tarih tekerrürden ibaret derler.
Hayatınızın tekrar eden kısımlarına rastladınız mı hiç? :) Yada bunu düşünecek zamanınız oldu mu bilemiyorum. Lakin dikkat edin. Hayatımızın belli noktaları tekrar ediyormuş gibime geliyor. En azından hep aynı hatayı yapmayın.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder