Doğru insanı ararken, doğru insan olmayı atlamayın..

    Yavaş yavaş kış zamanına girdiğimizi gösteriyor sanırım bu sabah ki hava. Böyle buğulu ve kasfetli havaları pek sevmiyorum. Sanki bir yandan tüm kötülükler çevrede toplanmışta an kolluyormuş gibi, bir yandan da öyle sıkılmışki hava bu durumdan bizim ona yansıttığımızı oda bize yansıtıyormuş gibi.. Aslında ikiside birbirine benziyor.
   Hep karşımıza gelen insanların güvenilir, sevgi dolu, belki biraz sorunlu ama içi dışı bir olup hep kendi gibi olan birisinin çıkmasını isteriz. Beklediğimiz kişi sizce böyle bir durumda kusursuzmudur? Gözlemlerime göre sanmıyorum. Bir pürüz hep çıkacaktır. Doğru olan da budur zaten. Karşınıza gelen kişinin doğru kişi olduğu yanılgısına hemen kapılmamanız gerekir. Aşık olabilirsiniz, çok seviyor olabilirsiniz eğer bu durum takıntı durumuysa zaten söylediklerimden bir şey anlamıyorsunuz demektir.  Genede bir gözünüzü açık tutun. Onun değişeceğine bir şekilde inandırmayın kendinizi. Ancak o kendine inanırsa değişim gösterir. Onu kendi isteklerinize göre şekillendirmeyin. O zaman ne anlamı kalır ki?

Koşullar ve olaylar kim olduğumuzu etkilemiş olabilir..

    "Koşullar ve olaylar kim olduğumuzu etkilemiş olabilir. Ama ne olduğumuzdan kendimiz sorumluyuz." diye yazıyor Facebook da ki felsefe kulübünün sayfasında.  Bu söz hoşuma gitti. Genelde düşündüğüm bir tarz ve buna benzer bir cümle genelde kullanırım.  Suç kendinde değilde hep çevresindeymiş gibi davranan insanlardan etrafınızda eminim ki mevcuttur. 

   Fark ettiniz mi ? İnsanlar bu sosyal medya da paylaştıkları sözleri gayet akla yatkın paylaşıyorlar  ve öyle insanlar paylaşıyor ki sizlere belki de yaşattıkları şeylerden sonra nasıl böyle bir mantığı var diye anlamlandıramıyor olabilirsiniz Tavırlarına baktığımızda alakasının bile olmadığını görüyoruz.. Neden ? Çünkü mantık onun doğru olduğunu düşünüyor olabilir. Fakat bu zamana kadar öğrendikleri, karakterini oluşturan olaylar sonucunda verdikleri tepki istedikleri gibi değil.

'Konuşmamak haksızlığı kabul etmek mi?' demektir.

       ' Konuşmamak haksızlığı kabul etmek mi?' demektir?



         Bilemiyorum...
Bence; farklı olaylara göre değişebilir. Genede  İlla sustunuz diye o haksızlığı kabul ettiğiniz anlamına gelmez. Susmanın bir nedeni olmalı, her şey gibi.  Her şeyin bir zamanı ve dozu vardır. Onu aşarsanız, hayatla ilgili farklı yanılgılara sahip olma ihtimalinizi arttırabilirsiniz.
   Diyelim ki: karşı tarafa sustunuz o an. Bu bir haksızlık olmayabilir. Bu sadece kendine hakim olmak için zaman ayırıyor olabilirsiniz.
  Peki bahsedilen bir haksızlıkla karşılaşılması ve sizin sessiz kalarak geçip gitmeniz ise.. Yani şöyle düşünelim siz o haksızlığa bir şey yapabilecek kapasitedemisiniz? Diyelimki önünüzde bir adam birisine kötü davranıyor. Laf söylüyor. Siz buna ağır olmuyor mu neden öyle davranıyorsunuz vs gibi tepki veriyor iseniz buda haksızlık karşısında tepki verdiğinizi gösteriyor.

Depresyondaki kişiler dünyaya daha gerçekçi bakarlar..

Bu gün: Modern Psikoterapiler Vaka incelemeleri adlı kitapdan alıntı bir cümle ile geniş çaplı düşündüğüm şeyleri sizinle paylaşacağım.

  Kitapta diyorki: 'Gün ilerledikçe depresyondaki kişiler kendilerini nasıl hisseder? Daha iyi olma eğilimindedirler. Neden biliyor musun? Çünkü gerçekliği daha iyi hissetmeye başlarlar. Gerçeklik , onların inançlarının içine sızmaya başlar.'

  Kesinlikle... Aldığım bir travma dersindede değinilen konu buydu. Depresyon geçirmiş bir kişi sonuçta bildiğimiz belli semptomları gösterecek:  Canı bir şey yapmak istemez, Bir yere gitmek istemez, Oturduğu yerde bile sıkılır kendini müziklere vurabilir, Fazla konuşmaz, yanınızdadır fakat başka yerdedir ruhu vs gibi bir çok şey olabilir. Tabiki DSM 5 e göre belli belirtiler gösteriyor ise kişi depresyondadır teşhisi konuluyor. Tabi benim verdiğim belirtiler kendi gözlemlerimin karışımı.